2 - پس از جنگ ، از مدارس علمي و دانشگاهها ، كه در حقيقت قلب تپنده و نبض زنندة ملت هستند ، شروع مي كنيم . مي دانيم كه اين دو مركز در حقيقت دو شاخه اند از يك شجرة طيبه و دو بازو از يك مقام انسان روحاني ؛ كه اگر به صلاح گرايند و تعهد روحاني خود را حفظ كنند و دست در دست هم در صف واحد و در خدمت به حق و خلق قيام كنند ، ملت را به كمال خود در دو بعد معنوي و مادي مي رسانند و آزادي و استقلال را در كشور حفظ مي كنند و چون سدي محكم و صفي و بنياني مرصوص در مقابل تهاجم اجانب و نفوذ فساد ايستاده و ملت و كشور را با قامتي راست و پرچمي افراشته به سوي ترقي و تعالي سوق مس دهند . و خداي نخواسته اگر در هريك از وظايف الهي و ملي خود انحراف پيدا كنند ، به سر ملت آن مي آورند كه دانشگاه وابسته در رژيم وابسته آورد ، كه اكنون نيز كشور و ملت اسلامي ما از گرفتاري هاي آن خارج نشده . . . .
. . . ملت عزيز عموماً و متعهدان و متخصصان خصوصاً و دولتمردان بالأخص به اين دستگاههاي آدم ساز و پشتوانة ارزشمند اهميت ويژه دهند و با جان و دل در تقويت و تهذيب آن بكوشند . و حوزه هاي معظمة علميه و اساتيد محترم در كنار تعليم قرآن و فقه و مقدماتش ، تهذيب اخلاق و معارف اسلامي را كه اساس است با عنايات خاص مورد توجه قرار دهند كه اذا صلح العالم صلح العالَم و اذا فسد فسد .
صحيفه نور / جلد 19 / صفحه 151
نظر شما